Thousand Island

Zoals beloofd een reisverslag over de reizen die ik de afgelopen 2,5 maanden heb gemaakt. Het zal wel weer een hele lap tekst worden ook al probeer ik het zo kort mogelijk te houden. 

De meeste van jullie volgen mijn "geweldige", "spannende" en "bijzonder mooie" foto's op Facebook. Daar hebben jullie ook de foto's van Thousand Island gezien. Dit was onze eerste trip. Thousand Island zijn honderden kleine eilandjes aan de kust van Jakarta. Het was onze eerste trip dus ik was zo benieuwd wat ik kon verwachten. Samen met (Marlotte, Sanneke, Annelies, Thomas (Annelies haar vriend) en ik zijn vroeg vertrokken richting de haven. Aangekomen op een plek waar het water in de straten bijna tot je enkels komt en het er verschrikkelijk stinkt naar rotte vis. Wat een afschuwelijke plek. Gelukkig viel het bij de opstap plaats van de boot nog mee. Maar daar stonden we dan met ons goede gedrag 5u in de morgen bij de haven wat bleek dat de boot pas 9u zou vertrekken. Nou daar hebben we dus lang moeten wachten. Als enige blanke, wat betekende dat wij super interessant onderwerp waren voor de andere wachtende mensen.
De kust van Jakarta is verschrikkelijk smerig. Je ziet overal afval en het water heeft een ietwat bruin, roodachtige kleur. De bootreis duurde een paar uurtjes totdat we eindelijk op het eiland (harapan island) waren waar wij een homestay hadden geboekt. Daar was het water mooi helder blauw maar hier en daar toch wat aangespoeld afval. We werden opgepikt door Ilham onze reisleider voor dat weekend, hij bracht ons naar onze homestay. De eilandjes zijn allemaal heel erg klein met kleine gekleurde huisjes dicht op elkaar gebouwd. Zo ook onze homestay. Op het eiland zijn een groot gedeelte van de mensen Islamitisch dus een Moskee ontbreekt daar natuurlijk ook niet. Erg jammer want deze heb je ook op elke straathoek in Jakarta, ze kunnen zoveel lawaai maken op de meest vreemde tijden. Heel irritant zo af en toe. 
Onze homestay is een typisch huisje op het eiland. Het had een klein balkon met een grote woonkamer waar een tapijt op de vloer lag waar je met z'n allen op kon zitten om te eten. De kamers hadden een matras met kussen op de grond, geen dekbed. Erg gek, heb het ook super koud gehad die nacht. Het toilet kon niet automatisch doorgespoeld worden en alles moest weg geschept worden met bakjes water. Dat was even wat anders. De douche bestond uit een kraantje, bak met water en een emmertje. Erg primitief maar heel normaal hier in Indonesië. Homestay was erg schoon en we kreeg driemaal een maaltijd. Indonesië gerechten bestaan altijd uit rijst maakt niet uit of het ontbijt, lunch of diner is. Vaak worden deze ook koud geserveerd. 

Met een klein vissersbootje vaarde we naar verschillende plekken waar je goed kunt snorkelen. In het begin dachten we allemaal dat we dood gingen omdat we niet gewend waren om door een snorkel te ademen hilarisch was dat. Later hadden we het onder de knie en het was heel erg mooi. Je zag zoveel verschillende de visjes en het koraal was zo gaaf om van dicht bij te kijken. Ik durfde niet te dichtbij te komen was bang dat ik het aan zou raken dus soms zwom ik als een debiel door het water in de hoop niks aan te raken. Die zelfde dag hebben we de zonsondergang bekeken vanaf een van de eilanden. Daarna terug gevaren naar harapan island waar een vers gevangen visje met rijst voor ons klaar lag. De vis smaakte goed alleen jammer dat deze koud was. 

De tweede en tevens de laatste dag van de trip zijn we gaan eiland hoppen. Verschillende eilandjes met mensen die daar woonde en werkte, zo kreeg je een  goede indruk hoe het leven er hier aan toe gaat. We zijn langs een schildpadden-boerderij geweest. Er werd gevraagd of ik er een wilde vast houden ik was zo bang dat ik het beest zou laten vallen en dat zijn schild zou breken. Uiteindelijk heeft een van de verzorgers mij geholpen was heel apart om een schildpad in je handen te hebben. Het was heel erg zwaar en het schild had scherpe randjes aan de zijkant. De dieren zijn heel sterk dus maar gauw weer in het water gelegd. 

We zouden met dezelfde boot weer terug varen naar Jakarta aan het einde van de middag alleen om een over andere reden vaarde deze niet. Dus Illam regelde kaartjes voor een "traditionele boot". We hadden ze al in de haven zien staan. Grote gekleurde boten met een groot dek waar je lekker in de zon kon zitten. Wij dachten … zo erg is dat toch niet? Maar uiteindelijk veranderde onze mening al gauw. Wij hadden ons al snel een plekje midden op het dek gegeven. Heerlijk in de zon. Om dan later in de schaduw te zitten. Alleen er bleven maar mensen op de boot komen. De boot raakte voller en voller. Mensen zaten op de rand, het dak en het hele binnenruim was vol met mensen. Je kon niet meer over het dek van de boot lopen. Dus schaduw pakken zat er niet meer in. Ik weet niet hoeveel mensen er op de boot zaten. Ongeveer 150 terwijl er maar plek was voor 80. Echt verschrikkelijk. Het zag er net zo uit als die volgepakte treinen die je weleens op tv ziet. We hebben dus uren in de brandende zon gezeten. Ik met mijn lichte huid kon de warmte niet meer aan en heb mij de laatste uurtjes verscholen onder mijn handdoek. Anders zou ik echt levend verbranden. Ik was de hele rit aan het zweten en mijn water was bijna gaan koken. Ik was zo blij dat ik het bruin,rode water van Jakarta voorbij zag komen dat betekende dat we bijna bij de kust waren. Kort daarna kwamen we aan bij de haven van Jakarta, dit keer een andere opstap plaats dan de heen weg. Dit was de vissers haven waar alles glad is van de visolie en het er verschrikkelijk stinkt. We moesten als acrobaten via een andere vissersboot op de kant klimmen waar ik met mijn slippers midden in de vieze olie stapte. Ik ging bijna over mijn nek van de lucht. We waren eerst van plan om het hele eind terug te lopen naar de grote weg net als de andere. Maar gelukkig stonden er kleine wagentjes die ons konden brengen zodat we niet door de drek hoefde te lopen. We hebben besloten om een van deze wagentjes te nemen zo konden we sneller weg uit die vieze plek. Al gauw kregen we aan straat een taxi deze heeft ons naar Binus Square gebracht. Had niet gedacht dat ik dat toen zou zeggen maar ik was zooo blij om onder de koud water stromende douche te staan om alle viezigheid van die boot af te wassen. De trip was echt bijzonder mooi en ik zou er zeker nog een keer naar toe willen. De terugweg was een hel maar aan de andere kant wel iets om meegemaakt te hebben. 

De volgende reisverslagen zal ik deze week posten. 

Liefs xoxo 

Lisette