Belitung

Afgelopen week had ik mijn laatste trip met Marlotte voordat Pascal hier komt. De bestemming ging naar een erg mooi eiland aan de kust van Sumatra, Belitung. Belitung is op dit moment nog niet zo touristisch maar ik verwacht dat dit wel gaat komen met de jaren. Want het eiland is prachtig. Heerlijke stranden en veel afgelegen eilandjes. Ook is het beroemd om een bekende Indonesische film laskar pelang die op een van de stranden is opgenomen. 

We vlogen al erg vroeg in de ochtend aangekomen op een piepklein vliegveldje waar ze twee korte bagagebanden hebben. De koffers werden er opgelegd en als je er niet op tijd bij was lagen ze op de grond. Dus je zult het al verwachten aan het einde van de band een hoop bagage waaronder allemaal dozen. Het is hier namelijk heel normaal om ipv koffers en tassen dozen mee het vliegtuig in te nemen. Zal wel goedkopere oplossing zijn want handig lijkt mij het zeker niet. Er rijden geen taxi's in Belitung zoals Blue bird of Express die je wel op Java en Bali hebt rijden. Dus we spraken het bedrag van 100.000 rp af met een man die ons naar een simpel budget maar goed en schoon hotel bracht met de naam Central City hotel. Met ons hotel lagen we dan ook in het bruisende centrum leven (ahum ahum) van Belitung. Waar in de avonden niet heel veel te beleven was haha dus lange avonden werd het niet voor ons. Maar dat maakte ons helemaal niks uit we waren hier gekomen om lekker van de zon en mooie stranden te genieten. Nog even genieten voordat we beide weer naar Nederland vertrekken. Eerst hebben we nog even bijgeslapen voordat we wat gingen ondernemen. Bij het hotel kregen we elke dag een gratis ontbijt alleen deze was al vanaf 6u in de ochtend tot 9u. Veel te vroeg dus nadat we wakker waren geworden zijn we maar gewoon in het hotel restaurant gaan zitten en hebben we eten besteld. Lekkere mie goreng met een omelette want ik was al een paar uur wakker dus had berentrek. Aan de hotel manager vroegen we of dicht bij een strandje was waar we konden zwemmen. Volgens hem zat er een vlak bij en hij wilde ons daar wel even naar toe brengen. Aangekomen op dit strand was er weinig te bleven het water stond bijna stil en er lag veel afval in. Niemand die we hier zagen zwemmen op zonnen. Dus we liepen een beetje rond en vroegen ons af of er misschien een beter strand in de buurt was. Een mooi strand zoals op de beroemde plaatjes van Belitung. Toevallig of nouja eigenlijk crepy toevallig stond de hotel manager nog te wachten met zijn auto. Dus konden we aan hem vragen of hij ons ergens verder weg kon brengen. Dat wilde deze meneer wilde dus hij bracht ons naar het beroemde strand Tanjung tinggi waar ook de film is opgenomen. Hij gaf ons een rondleiding wat eigenlijk niet nodig was want we wilde alleen maar zwemmen en zonnen. Dus na een tijdje waren we wel klaar mee en zeiden dat we hier wel even wouden blijven met z'n tweeën dus gelukkig liet hij ons even alleen. Het strandje was ontzettend mooi er stonden allemaal hoge stenen in en langs het water waardoor je kleine privé standjes kreeg. Dus bij een van die standjes hebben we ons prima vermaakt. Het was super heet. Jammer genoeg heb je ook veel Indonesische toeristen die dit strand bezoeken vanwege de film laskar pelang en dus niet komen voor hun rust, de zond en het strand. Ze vonden het dan ook weer heel normaal om ook foto's van ons te maken. En selfie's waarbij wij ook op stonden. Heel irritant. Op Belitung heb je ook veel honden rondlopen. Waarschijnlijk hebben ze allemaal wel een soort van eigenaar maar in Indonesië wordt er niet zo met huisdieren omgegaan zoals wij dat gewend zijn. Dus het zijn bijna wilde honden. Eerst kwam er een vrouwtjes hond die waarschijnlijk al miljoenen keren puppy's heeft gekregen bij ons in de buurt liggen. Ze graaft zich helemaal in het zand tegen de warmte en verschool achter een van de grote stenen. En nog zag je dat ze het verschrikkelijk warm had. Dus ik als dierenvriend kon het niet laten om haar even flink wat water te geven. En dat vond ze heerlijk. haha was mijn dag ook weer goed. Alleen kort daarna werden we weer bezocht door een andere hond. Dit keer een mannetjes hond die wel heel dichtbij kwam zitten. En wat stond hij verschrikkelijk. We stonden gauw op van onze handdoek om die mee te nemen voordat de hond het in zijn hoofd haalde om er op te gaan liggen. Maar bah wat een vieze lucht had die hond op zich heen paar meter afstand rook je het nog meteen en dat kon niet alleen zijn omdat hij helemaal nat van het zeewater was. Toen ik opeens een ontzettend groot gat boven op zijn nek net onder zijn hoofd zag zitten. Het was echt gigantisch groot en heel diep. Die wond is waarschijnlijk flink gaan ontsteken waardoor er bijna een dode geur vanaf kwam. Echt heel erg sneu. Had zo graag die hond willen helpen maar in Indonesië en zeker op Belitung heb je echt geen dierenarts waar je deze vrouwelijke vriend naar toe kan brengen. Dus heb hem toch daar achter moeten laten. Ik kon het ook niet langer verdragen om hem in mijn buurt te hebben het stonk echt verschrikkelijk. Dus we besloten maar om terug te gaan naar ons hotel. Want de hotel manager zat ook nog steeds op ons te wachten. Het was nog best vroeg dus we hebben lekker rustig aangedaan en ons opgefrist om later het centrum in te gaan om een restaurantje te zoeken. Jammer genoeg waren er bijna geen normale (westernse) restaurants te bekennen alleen streetfood. Dat zijn kleine kraampjes langs de kant van de weg. Die heb je overal in Indonesië. Die avond zijn we op tijd ons bedje in gedoken. 

De volgende dag hadden we een driver geregeld die ons verschillende plekken op het eiland zou laten zien. Ook dit keer ging de hotel manager mee. Waarom? Echt geen idee had niet echt een toevoegende waarde. Als eerste reden we naar een heel blauw meer. Danau Kaolin. Was gaaf om te zien maar niet heel bijzonder. Vanuit daar reden we door naar een oude tin mijn. Belitung staat bekent op zijn tin mijnen. Aangekomen was het een heel georganiseerde tour op een scooter door de jungle. Wij als ervaren scooter rijders zouden niet heel over komen dus we zijn toen met de auto door de jungle gegaan. Het was echt een bumpy ride maar uiteindelijk aangekomen op de top om vanaf daar op de tin mijn uit te kijken. Het uitzicht was prachtig. Daarna gingen we door naar een niet meer active stoofoven die nog door de Duitsers is neer gezet maar in tweede wereldoorlog door de Japeners is gebombardeerd dus je zag alleen nog maar een paar brokstukken. Ook daar zag je mannen aan het werk opzoek naar tin. Op Belitung heb je 1 Buddistische tempel die stond hoog op een berg en was heel erg kitsch. Maar leuk om even gezien te hebben. Daarbij in de buurt lag een mooi strandje waar je allemaal traditionele (fel gekleurde) bootjes zag liggen. Vrolijk gezicht. Verder niet veel te beleven maar was lekker om eventjes met je voeten door het water te lopen. Was echt lekker warm. Vanuit dit strandje reden we door naar Maggar dat is naast TanjungPadang (waar wij met ons hotel verbleven) een grote stad op het eiland. Eigenlijk hebben we hier helemaal niks gezien en zijn we er alleen door heen gereden op weg naar een National park. Deze stond in een brochure die we van het hotel hadden gekregen. Leek ons leuk om ook nog even te bekijken. Aangekomen op een plek waar helemaal niks te zien of beleven was. Kreeg we een rondleiding door een park met veel lege hokken. Ze hadden ook maar 5 hokken waarvan 3 gevuld waren. 1 met de katachtige die bekent is om de Luwak coffee, een tweede hok met een Tarsius een kleine apart uitziende aap en een vogel die op de grond waggelde. Het derde hok zat ook een Tarsius in. Dus na 10 min hadden we het wel gezien. Dat ze dat een national park kunnen noemen. Wat een lachertje. Het was al einde van de middag en we waren eigenlijk helemaal gesloopt dus zijn we terug gereden naar het hotel. Hebben we ook wat gegeten en zijn we weer op tijd ons bed ingedoken. 

De derde en tevens onze laatste volle dag op Belitung hadden we afgesproken met twee fransen. Raphaël en Laura die in de ochtend vanuit Jakarta naar Belitung waren gevlogen. Het zou de laatste keer zijn dat we elkaar zouden zien dus deze dag hebben we goed afgesloten met een boottocht. Jammer genoeg was het deze dag erg slecht weer. En hebben we weinig zon gezien. Maar alsnog hebben we het erg leuk gehad. Als eerste zijn we naar een eilandje midden op de zee gevaren, dit was een hoop zand die tijdens vloed onder water staat maar waar je wel op kunt. Heel komisch om te zien. Er zwommen allemaal gigantische kwallen om heen dus zijn we gauw door gevaren naar Palau lengkuas. Daar hebben we eerst gesnorkeld. Toen we in het water sprongen kwam er gezellig een gigantische roze kwal bij ons zwemmen. Echt ontzettend dichtbij en hij zwom zo snel dus van onze gids moesten we gauw de andere kant op zwemmen. Gelukkig bleef hij checken of er kwallen in de buurt waren zodat wij gewoon door konden snorkelen. Stiekem keek ik wel op of ik nog een roze griezel tegenkwam. Het snorkelen was mooi vele tropische visjes in allerlei kleuren maar wel heel veel dezelfde. Op gili zag ik echt duizenden soorten door elkaar. Na het snorkelen zijn we op het eiland Palau lengkuas. Daar staat een grote vuurtoren gemaakt door de Nederlanders in 1882. We hebben deze vuurtoren van 18 verdiepingen beklommen en het uitzicht was heel erg mooi. Ook op dit eiland had je weer allemaal grote rotsen en stenen waar je op kon klimmen. Daar hebben we ons dan ook even flink mee vermaakt. We hadden afgesproken dat we ook nog langs het eilandje Pulau Pasir zouden varen. Daar zouden heel veel zeesterren zitten. Alleen meneer de gids zei dat ze alleen in de ochtend te zien waren. Dat was dikke pech maar we konden in de tussentijd nog wel even ergens zwemmen. Dus dat hebben we uiteindelijk maar gedaan. Tot ik opeens een hele grote rode zeester op de bodem zag liggen. Was heel apart om te zien zo'n ding in het echt. Ik dacht dat die zacht zou zijn maar hij was heel hard. Later op vonden we er nog een paar meer. Haha hadden we alsnog onze zeesterren gevonden. De dag zat erop dus met de boot terug naar het eiland gevaren waar de driver en natuurlijk de hotel manager weer op ons zaten te wachten. We brachten eerst Raphaël en Laura naar hun hotel en daarna reden we door naar die van ons. In de avond hebben we nog een keer met de fransen afgesproken, het was super slecht weer dus uiteindelijk wat gegeten bij hun hotel. Die had wel een goede Western menu. Het was een gezellig dag met hun en heel gek idee dat ik ze niet meer ga zien. We hebben de afgelopen maanden een hele leuke tijd met elkaar gehad. Maar een Reunië gaan we zeker plannen. Marlotte en ik liepen dus met een dubbel gevoel weer naar ons hotel terug na het afscheid en zijn gauw gaan slapen.

De volgende ochtend vlogen we alweer om half 8 richting Jakarta. In Jakarta kwam het zoals gewoonlijk weer met bakken uit de lucht. Super om weer terug te zijn. Maar aan de ene kant wel want morgen ga ik lieve Pascal van het vliegveld afhalen! Daar heb ik echt veel zin. Alleen op dit moment moet ik nog van alles doen en vooral mijn kamer opruimen dus dat ga ik nu maar doen! Waarschijnlijk heb ik geen tijd meer voor een reisverslag en zal dit wel mijn laatste zijn. Mijn avontuur in Indonesië zit er bijna op. Over 2,5 week sta ik weer op Nederlandse bodem. 

Ga jullie allemaal weer snel zien. Heel veel liefs, Lisette