Cimaja

Gister aan het eind van de middag teruggekomen uit Cimaja. Ben sinds gisteravond flink ziek geworden dus ik doe mij best om een leuk verhaal te vertellen. 

Met een gezellig mix van meiden uit Nederland, Duitsland, Frankrijk en Korea zijn we een aantal dagen naar Cimaja geweest. Een surfplaats aan de West kust van Java. We zijn woensdagavond vertrokken met de trein van Jakarta naar Bogor. Daar werden we opgewacht door Wawang dezelfde driver die wij al eerder in Bogor hebben gehad. Het weer was ontzettend slecht. Flinke tropische regenbui kwam er naar beneden. Om op het perron te komen moesten we eerst via een andere trein overstappen, het was een grote stap en je was al helemaal nat. Het ging zo snel. Water stroomde alle kanten op. De driver stond al te wachten en bracht ons naar de auto. Wow .. toen zag ik pas hoe hoog het water in de straten stond. Het stond tot aan je enkels en het regende maar door. We moesten onze schoenen en slippers uittrekken en verder op bloten voeten door een "overdekte" passage (lekte aan alle kanten) aan het einde van deze passage stonden verschillende scheeuwende Indo's met paraplus die je voor een kleine vergoeding kon gebruiken. Eerst dacht ik oh kan wel zonder maar er werd meteen eentje in je handen gedrukt. Zonder paraplu zou je ook helemaal doorweekt zijn. We moesten een eindje lopen naar de auto, straten waren helemaal overstroomd en zelfs met paraplu was je helemaal nat. Aangekomen bij de auto de vriendelijk jongeman 10.000 Rp gegeven ongeveer 0,65 eurocent. Voor deze man al heel veel geld. Gauw alle spullen in de auto gegooid en doorgereden naar Cimaja. De rit was best zwaar. Duurde ongeveer 6,5u en er was totaal geen beenruimte het was donker dus je kon ook niet echt naar buiten kijken. De meeste wegen in Indonesië zijn slecht vanwege de vele regenval. Dus door alle kuilen in de weg ging je alle kanten op. Maakte je heel misselijk. Eindelijk waren rond elf uur in de avond aangekomen bij ons Hostel. Cimaja Square, met een Nederlandse eigenaresse alleen deze zat op dat moment in Bali dus die hebben we niet gesproken. We werden onder begeleiding naar onze bungalow gebracht, het was een heel eind lopen en het was zo donker dat je niet wist waar de weg naar toe ging. We zijn toen meteen gaan slapen in ieder geval proberen want ik heb die nacht bijna geen oog dicht gedaan. Ik hoorde zoveel rare beesten er zat zelfs een dier vlak naast mijn bed flink adem te halen. Super irritant en een beetje eng. In de ochtend waren we al op tijd wakker want het was al gauw licht in de kamer en veel lawaai buiten. Wat bleek stond onze bungalow midden in de rijstvelden waar de mensen al vroeg in de ochtend aan het werk waren. Het uitzicht was zo mooi en het huisje zag er goed uit dat ik het slechte slapen al meteen vergeten was. 

Twee Franse jongens (ook exchange studenten van Binus) met een vriend zaten in het zelfde hostel. We hadden op donderdagochtend met hun afgesproken om samen te ontbijten en hebben daarna scooters gehuurd. Ik wilde heel graag zelf rijden zonder iemand achterop. Meer om het feit dat als ik zou vallen de ander mee zou vallen en dat vond ik niet zo'n fijn gevoel. Ik vond het best spannend, verkeer in Indonesië is zo anders. Meer chaos, geen regels en je rijd links. En verder heb ik bijna tot geen ervaring met scooterrijden. Maar het was uiteindelijk zo leuk. We gingen touren en gingen opzoek naar een mooi strand. De meeste stranden aan de kunst van Cimaja zijn geschikt om te surfen dus zwemmen kan bijna niet. En op heel veel stranden ligt ook heel veel afval. Heel erg vies en ook niet lekker om tussen te liggen. We zijn uiteindelijk bij Sunsetbeach gestopt om daar in de zon te liggen en af te koelen in het water. Zwemmen kon niet echt vanwege de hoge rotsen en golven. Het was gezellig met z'n allen maar werden wel steeds lastig gevallen door de local's die met ons op de foto wilden. Uiteindelijk was het plan om we verder touren naar een ander strand maar omdat het weer slechter werd hebben we besloten om naar Pelabuhan Ratu te gaan. Een grote plaats in de buurt van Cimaja om daar even wat te drinken. De weg er naar toe ging goed maar ik merkte op dat mijn remmen niet al te best waren. Dat vond ik niet zo fijn dus heb het rustig aangedaan. Aangekomen in de stad was er meteen veel meer verkeer. Mensen staken over en de auto's reden alle kanten op. Vond het eng en vooral omdat mijn remmen het niet deden. Op een gegeven moment moesten we oversteken en we hadden groen licht, ik reed niet hard maar een man vond het leuk om plotseling voorbij te rijden waardoor ik moest remmen. Dat ging helemaal verkeerd dus ik viel van mijn scooter af. Fijn echt weer iets voor mij. De scooter lag half op mijn verschillende Indo's kwamen naar mij toe om mij te helpen. Was even schrikken maar het viel uiteindelijk wel mee. Ze riepen wel "she needs to hospital" maar ik had alleen een grote blauwe plek op mijn linkerbovenbeen en wat schaafwanden op mijn handen, knie en voet. Ik was wel erg geschokken dus ik vond het idee niet chill om door de drukke stad weer terug te rijden naar Cimaja. Dus ik ging achterop bij een van de jongens. En Lisa nam een eigen scooter zodat ik bij Anne-Fleur achterop kon. Gelukkig maar! Als afsluiter van deze middag hebben we wat gegeten bij het hostel met zijn allen. Heerlijk Hollandse poffertjes en pannenkoeken stonden er op de menu kaart. Ik wist meteen wat ik elke dag voor ontbijt zou kiezen. We zijn terug gegaan naar onze bungalow om ons klaar te maken. Toen we opeens bezoek kregen van een vleermuis. Hij vloog zo in onze bungalow. Face to face met dit dier vloog ik naar beneden toen hij besloot om een bocht te nemen en bijna tegen het hoofd van Anne-Fleur aanvloog. Wij gillen en verstoppen op het bed vloog de vleermuis nog wat rondjes en vertrok daarna weer naar buiten. Dat was schrikken. Uiteindelijk waren we klaar om samen met de jongens wat te gaan eten. Cimaja is best een dode stad weinig toerisme dus echte restaurantjes hebben ze hier niet echt. Eerder die middag op de scooter zagen we een backpackers hostel met een groot bord PIZZA dus daar gingen we naar toe. Jammer maar de pizza's waren sold out (dat woord gebruiken ze heel vaak in Indonesische restaurant) dus werd het een hamburger. Kwaliteit was slecht maar ok prima te doen. Bij het restaurant zat ook een karaokebar waar we voor de gein wilde kijken. Er zaten al wat mensen dus we wilde deze niet storen maar we mochten van een man die buiten stond wel naar binnen. De jongens hadden genoeg wat drankjes op dus die vonden het helemaal geweldig om de microfoon vast te houden en te zingen. Het was zo grappig. Er was geen enkel nummer dat ze kende dus wat hij zong sloeg helemaal nergens op. De local's die daar zaten irriteerde zich dood aan ons, dus we werden weggestuurd. Het zat er dus op voor vandaag en zijn we terug naar hostel gegaan om te gaan slapen. De jongens daarentegen wilde nog graag zingen en zijn terug gegaan maar konden er niet meer in. 

De volgende ochtend na een betere nachtrust hebben we opnieuw scooters gehuurd. Zonder scooter kan je eigenlijk nergens komen dus we hadden geen andere keuze. De jongens zijn vanaf Cimaja verder gegaan om met de scooter rond te trekken. Dus wij hadden drie scooters voor de meiden alleen. Ik ben eerst nog bij Lisa achterop gegaan en toen zijn we richting de stranden gereden. Heel veel stranden hadden afval dus toen zijn we doorgereden. Uitzicht was zo mooi. Heuvelachtig met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de bergen. Uiteindelijk bij Queensbeach gestopt. Er liepen waterbuffels rond en kippen tussen het afval. Je kon er niet zwemmen door de hoge golven maar we besloten toch om even te blijven. Het weer was alleen niet zo goed vandaag dus flink bruin bakken lukte niet. We wilde verder naar een hotel om daar bij het zwembad te liggen. Alleen Anne-Fleur had een lekke band dus die moest eerst gemaakt worden. Aangekomen bij het hotel wat er vanaf de buitenkant erg mooi uit zag. Werden we aangesproken door een man die ons vertelde dat hij ons wel naar hotel kon brengen en dat wij daar onze scooters konden parkeren want waar wij ze nu neer hadden gezet was het niet veilig. Wij dachten ok laten we dat maar doen. Hij wilde ook graag onze guide zijn maar wij dachten "waarom hebben we een guide nodig als we willen zwemmen in zwembad" dus dat hebben we afgeslagen. Het hotel was een oud, verwaarloos hotel waar bijna tot geen gasten verbleven. Je zag alleen personeel. Voor een kleine vergoeding mochten we in het zwembad zwemmen en kregen we een handdoek. Dat leek ons wel lekker we zaten nog onder het zand van het strand. Maar het zwembad was volgens mij al in geen maanden schoongemaakt dus we doken er in en zwommen tussen de algen. Heel erg vies ik ben er snel uitgegaan en onder de douche gesprongen. Dus maar de rest van de middag op een van de verroeste bedjes gezeten. We hebben wat gegeten bij het hotel. Dat was best prima maar verder was het hotel heel erg verlaten. Prima locatie om een triller op te nemen. Heel naar was wel dat de man (guide) ons nog steeds vanaf een trapje stond te bekijken. Niet chill maar gelukkig hadden we geen last van. Ook werden we door wat local's begluurd van een van de balkons. Die het later heel normaal vonden om met een flinke camera met lens ons even te fotograferen. We waren helemaal klaar met die gluuders dus zijn terug gegaan naar ons hostel. Onderweg terug werden we weer achtervolgd door de rare man. Dat Anne-Fleur vriendelijk heeft gevraagd ons met rust te laten. Zelfs tot de supermarkt aan toe stond hij vanaf een afstandje op zijn scooter ons te bekijken. Krijg er nu nog kriebels van als ik er aan denk. We hebben toen aan de receptie gevraagd of die man hun bekent voor kwam toen kwamen ze met het verhaal van de "Pro" not the professional maar the problem. Hij zou geobsedeerd zijn door buitenlanders en ze overal naar toe volgen. Zo zou hij ons waarschijnlijk al eerder zijn gespot en ons de hele tijd zijn gevolgd. Gadverdamme. Het weekend hebben we hem nog een paar keer in de buurt van het hostel gezien maar verder niet. In de avond hebben we gegeten bij het restaurant, heel erg lekker. En daarna op tijd naar bed want we gingen de volgende dag raften. 

We werden zaterdagochtend rond 10u opgehaald door een vriend van iemand van het personeel. Was allemaal beetje vaag gelopen want deze man had zelf een bedrijf waar je kon leren surfen en raften maar dit was meer familie-raften. Ging wat rustiger. Dit wilde wij niet en hadden een ander bedrijf gezien, was alleen een probleem om er te komen. Toen stelde hij voor om onze driver te zijn alleen hij had geen rijbewijs. Dus dan zouden we een Angok (local busje) huren en dan zou hij er naast zitten. Uiteindelijk dit toch maar overwogen en zoals afgesproken haalde hij ons op. Wij met z'n allen in de Angok een typisch Indonesisch busje die normaal gesproken volgepropt wordt met mensen. Busje valt bijna uit elkaar en komt met moeite de berg op. Het was weer een weg steil omhoog met allemaal hobbels, kuilen en gaten. Wat waren we blij om uit deze auto te zijn. Kots misselijk. Om daarna meteen door te gaan raften. Dit heb ik eerder gedaan op Bali maar deze was zoveel wilder. Het was heel erg gaaf. We hadden twee boten en we vlogen echt alle kanten op. Onze boot hadden twee gidsen die wel van een geintje hielden. Dus telkens sloeg onze boot om dus konden we zwemmen tussen de varanen. Niet heel chill maar er zullen vast nog andere enge beesten hebben gezeten. Uitzicht was weer heel mooi, door de jungle. Was echt een geslaagde activiteit. Aan het einde kregen we een kokosnoot en nadat we zijn uitgerust met zijn allen in een vrachtwagen terug naar de ingang. Het was weer een wilde weg steil omhoog met hobbels en kuilen maar ook flinke bladeren van bomen die tegen je gezicht sloegen. Heel erg grappig en gaaf om keer gedaan te hebben. Daar stond nog een lekkere Indonesische lunch op ons te wachten, gebakken banaan, tempé, rijst, frituurde vegga balletjes, gado gade en nog veel meer. We werden goed verzorgd. Helemaal gesloopt besloten we toch nog even langs een van de hotsprings te gaan. Deze heb ik nu ook al twee keer eerder in Bandung bezocht en het was telkens een teleurstelling dat het geen natuurlijke warm waterbron was. Dat ik bijna de hoop had opgegeven. Gelukkig was dit wel een natuurlijke warm waterbron. Even in dit hete water te hebben gezeten en mensen verschillende foto's van ons hebben kunnen maken was ik er helemaal klaar mee. Wilde graag terug naar het hostel want ik had last van hoofdpijn. De andere zijn nog even langs Cimaja beach geweest. In de avond hebben we lekkere pizza's gegeten bij het restaurant vers uit de pizzaoven. Heerlijk want dat heb je niet in Jakarta. 

Op zondag na een stevig ontbijten van bananenpannenkoeken en lekkere fruitsjuice  vertrokken we weer naar Jakarta. Dit keer hadden we geen driver geregeld maar moesten we met het openbaarvervoer. Dit is heel anders dan het openbaarvervoer in Nederland. Eerst hield de man van de receptie een Angok aan. Kleine busje waar ik eerder over verteld. Gelukkig zat er nog niemand in. Maar de bus werd laterop wel voller. Gelukkig niet zo vol dat mensen op het dak en uit de bus staken. We gingen richting de stad Pelabuhan Ratu waar bussen stonden naar Bogor. Er zouden Economy bussen staan en bussen met airconditioning. Wij konden alleen kiezen uit twee Economy bussen. We stonden beetje te onderhandelen over de prijs want als blanke moet je vaak echt het dubbele betalen. Belachelijk. Ik werd ook helemaal gek een man zat steeds in mijn arm te porren en riep BOGOR BOGOR BOGOR BOGOR. Zo irritant. Uiteindelijk voor 40.000 rp per persoon zijn we in een van de bussen gestapt. 

Economy klinkt misschien best prima maar het waren hele oude bussen die waarschijnlijk ooit afgekeurd zijn in Europa die daarna per boot naar Indonesië zijn verscheept. Er was dus geen airco en er mochten zoveel mensen in als mogelijk. Dus soms zat je op elkaar gepropt in de bus. De busdeur stond de hele tijd open en daar hing een man aan die riep waar deze bus naar toe zou gaan. En telkens al het geld  van de mensen collecte. De bus stopte nergens en mensen moesten er echt in springen om hem te halen.  Ook kon je er gewoon in roken de jongens voor ons zaten dat 6u lange hele rit te doen. Dus wij en vooral Annelies werd vooral als asbak gebruikt. Heel vies. Eigenlijk vond ik de rit nog best meevallen ondanks de hitte en de verschrikkelijke wegen. Het ging nog best snel. Aangekomen in Bogor moesten we weer in een busje naar het treinstation. Alleen deze mensen gingen ons weer flink oplichten dus we besloten om te lopen. Het was niet heel heet maar toch zaten we te zweten. Tussenstop bij de macdonalds gemaakt voor wat drinken en een ijsje en toen weer door naar het station. Onderweg nog een dode rat tegen gekomen, zielige konijntjes in kleine hokjes, en vieze zwervers. Leven is hier zo anders. Aangekomen bij het station was het weer een flinke chaos. Structuur en organiseren kennen ze niet. Waarschijnlijk nooit van gehoord. Dus de rijen liepen echt kris kras door elkaar heen. En die Indo's zijn zo brutaal dat ze zo voorgaan. Dat wij dit besloten ook maar te doen. Gelukkig de trein stond er al dus ingestapt in één van de Wanita coupe's (vrouwencoupe) deze coupe zijn alleen bedoeld voor vrouwen en kinderen, mannen zijn hier verboden. Best chill en veiliger voor ons. Vanaf het treinstation in Jakarta met de taxi terug naar Binus. En vanaf dat moment ben ik flink ziek. Komt helemaal niet goed uit want morgenavond vertrek ik alweer naar Maleysië om een nieuw visum aan te vragen. Dus vandaag een rustig dagje. De foto's zal ik nog vandaag of morgen uploaden. Die houden jullie nog te goed. 

Tot heel snel! 
Liefs xx Lisette